İnsan bazen bir suretle karşılaşır ve o suret, zihninin en kuytu köşesine kazınır. Benim için Sultan IV. Murad’ın kitaplara resmedilmiş sureti de öyle oldu. Henüz on yaşındayken evimizin rafında duran bir Osmanlı ansiklopedisinin sayfasında gördüm onu. Satır aralarında yazılıydı: kuvvetli, disiplinli, iradesi demirden bir padişah…
Etrafı düşmanla çevriliyken, bozulan asayişin ortasında tek başına iradesini ortaya koymuş, imparatorluğa yeniden nefes aldırmıştı. Bu bana sıfırdan bir yere gelmenin gerçeğini gösteriyordu.
Ve ben yıllar sonra bu sureti halı üzerine tekrar işledim. Halıya değen her boya, fırçayla birlikte savrulan her bir hareketim onun yaşadığı dönemin hem ağırlığını hem de gücünü hissettirdi bana.
Ve eser bitince başımı esere dayayıp uzun uzun düşündüm; bu sadece bir rahatlama değildi, onun gücünü bütün gürültüsüyle artık içimde hissediyordum.